صدا همون صدا بود
صدای شاخه‌ها و ریشه‌ها بود
بهار بهار چه اسم آشنایی
صدات میاد اما خودت کجایی
وا بکنیم پنجره‌ها رو یا نه
تازه کنیم خاطره‌ها رو یا نه

بهار اومد لباس نو تنم کرد
تازه‌تر از فصل شکفتنم کرد
بهار اومد با یه بغل جوونه
عیدو آورد از تو کوچه تو خونه
حیاط ما یه غربیل باغچه ما یه گلدون
خونه ما همیشه منتظر یه مهمون

بهار بهار یه مهمون قدیمی
یه آشنای ساده و صمیمی
یه آشنا که مثل قصه‌ها بود
خواب و خیال همه بچه‌ها بود
آخ که چه زود قلک عیدی‌هامون
وقتی شکست باهاش شکست دلامون

بهار اومد برف‌ها رو نقطه چین کرد
خنده به دلمردگی زمین کرد
چقدر دلم فصل بهارو دوست داشت
وا شدن پنجره‌ها رو دوست داشت

بهار اومد پنجره‌ها رو وا کرد
منو با حسی دیگه آشنا کرد
یه حرف یه حرف حرف‌های من کتاب شد
حیف که همش سوال بی‌جواب شد
دروغ نگم هنوز دلم جوون بود
که صبح تا شب دنبال آب و نون بود